Wie heerlijk wil ontspannen vindt vandaag op en rond de Transfo-site heel wat mogelijkheden, van een duiktank en klimmuren over lasershooting en escape rooms tot fietsen langs het kanaal. Toen de elektriciteitscentrale nog volop draaide, ging het er minder ontspannen aan toe. Toch kon er tussen het zware en vuile werk ook wel even tijd af om te verpozen.

Sporten …

Omdat er niet zoveel verplaatsingsmogelijkheden waren, gebeurde dat verpozen meestal op de Transfo-site zelf. De werknemers organiseerden, vaak ondersteund door de centrale, heel wat sportactiviteiten. Voetbal was uiteraard populair. Net zoals de grote buurbedrijven Bekaert en La Flandre, had ook de centrale een eigen voetbalploeg: Electro-Sport. De voetballers konden op heel wat gesupporter van hun collega’s rekenen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de competitie noodgedwongen on hold gezet. Diverse spelers werden immers als krijgsgevangenen naar Duitsland gevoerd. Om toch te kunnen blijven spelen, vormden de overgebleven voetballers van Electro-Sport en Flandria S.V. van La Flandre één ploeg.

Minder spectaculair misschien maar al even populair was trabollen of bolletra. Deze volkssport heeft veel weg van petanque. Trabollen wordt gespeeld op een lange vlakke baan, de boltra. Doel is om een houten ‘kaasbol’ zo dicht mogelijk bij de stip te rollen en om tegelijk je tegenstanders te beletten om datzelfde te doen. Het vraagt een beetje techniek en behendigheid, maar voor de rest kan trabollen door jong en oud worden beoefend. Het zorgt ook voor een geweldige ambiance bij de omstanders, die al even enthousiast staan te supporteren als bij een voetbalmatch.

Nog een populaire sport, vooral in de warme zomermaanden: zwemmen. Nogal logisch zou je denken, want de elektriciteitscentrale ligt vlakbij het kanaal Bossuit-Kortrijk. Maar hoe aanlokkelijk dat nu ook mag lijken: het water van het kanaal was in de topjaren van de centrale veel te warm door het koelwater dat erin werd geloosd. Zwemmen in het kanaal was dus onmogelijk. De naburige textielfabriek La Flandre legde daarom zelf een openluchtzwembad aan, ondersteund door de elektriciteitscentrale. Tussen de centrale en La Flandre lagen heel wat teerputten die niet meer werden gebruikt. Vrijwilligers maakten de putten schoon en bouwden ze om tot een groot zwembad van maar liefst 30 op 30 meter en bijna 2 meter diep, een kleiner zwembad van 10 op 30 meter en 1 meter diep, én een peuterbad. Dit waterpark avant la lettre ging open in volle oorlogstijd, op 10 juli 1941. Wanneer het werk en het weer het ook maar een beetje toelieten, waren de werknemers en hun familie aan en in de zwembaden te vinden.

… en feesten

Niet alleen werd elke mogelijkheid om te sporten enthousiast aangegrepen, ook elke gelegenheid om te feesten werd volop benut. Vooral de lokale vriendenking, financieel gesteund door de centrale, trok hier aan de kar. Zo kwam Sinterklaas elk jaar tijdens een uitbundig feest op bezoek voor alle kinderen van de werknemers tussen nul en acht jaar. Er werd daarvoor een budget van honderd frank per kind uitgetrokken. Voor de volwassenen was er dan weer het jaarlijkse Sint-Elooisfeest. Sint-Eloois is de patroonheilige van de elektriciens en verdiende het dus zeker om naast Sinterklaas gevierd te worden. Tijdens het Sint-Elooisfeest genoten de werknemers en hun partners van een uitgebreid middagmaal.